Αλβανία: Ένα Ασύγκριτο Ταξίδι με τους Kings of Mountains

Από μικρούς μας προέτρεπαν να διαβάζουμε πολλά βιβλία. «Όταν διαβάζεις, ο νους σου ταξιδεύει», έλεγαν πάντα γονείς μου. Μα γιατί μαζί με το νου να μην ταξιδέψουν και τα πόδια μου; Την απάντηση σε αυτό το ερώτημα μου έδωσαν οι Kings of mountains και οι εκδρομές τους.

Αν και δε μετάνιωσα για καμία από τις εκδρομές στις οποίες επέλεξα να πάω, αυτή που με στιγμάτισε, με την καλή έννοια πάντα, ήταν το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος στην Αλβανία το περσινό καλοκαίρι του 2024.

Το Γαλάζιο Μάτι, που δικαίως ονομάστηκε έτσι, ήταν κάτι παραπάνω από γαλάζιο· θύμιζε τη ρήση του Οδυσσέα Ελύτη «Θεέ μου, πόσο μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε…». Μέχρι να φτάσουμε, όμως, εκεί η πυκνή άγρια βλάστηση που περιέκλειε το μονοπάτι που διασχίσαμε έδινε την αίσθηση ότι βρίσκεσαι στον Αμαζόνιο ανεβάζοντας έτσι επαρκώς την αδρεναλίνη και κρατώντας καθέναν από εμάς σε εγρήγορση και εντείνοντας το ενδιαφέρον για το τι θα ακολουθήσει.
Το αρχοντικό στο Αργυρόκαστρο έδωσε στην εκδρομή έναν πιο εκπαιδευτικό χαρακτήρα, ενώ το επιβλητικό κάστρο του Αργυροκάστρου και η περιήγηση στα τούνελ του Ψυχρού πολέμου μας αποτέλεσαν μια επαρκέστατη προσομοίωση των βιωμάτων των ανθρώπων τότε και έδωσαν την ψευδαίσθηση πως ήμασταν και οι ίδιοι χαρακτήρες της εκάστοτε περιπέτειας.
Στην πεζοπορία πάνω από τον ποταμό ταίριαζε απόλυτα η έκφραση «Φάτε μάτια ψάρια» (και ας ακούγεται αστείο), καθώς επρόκειτο για μια χρωματική πανδαισία που απολάμβανες σε κάθε βήμα, ενώ η στάση για χαλάρωση και μπάνιο στα καθαρά νερά ήταν ό,τι έπρεπε μετά από μια γεμάτη μέρα.

Τέλος, η αγαπημένη μου πεζοπορία ήταν την τελευταία μέρα στο Φαράγγι το οποίο έμοιαζε ατελείωτο έχοντας την αίσθηση ενός ταξιδιού χωρίς προορισμό· και εδώ καταλάβαμε γιατί σημασία έχει το ταξίδι και όχι ο προορισμός, αφού περπατώντας μέσα από το φαράγγι και αδιαφορώντας αν θα βραχούμε ή θα λερωθούμε νιώσαμε ξανά αυτή την ανεμελιά που τόσο λείπει από τη σύγχρονη καθημερινότητα· χώρια o θαυμασμός που μας προκάλεσαν τα θεόρατα βράχια που μας περιέβαλλαν.

Ας μη μιλήσω, όμως, μόνο για αξιοθέατα, όμως, γιατί πρόκειται για το μικρότερο κομμάτι της εκδρομής. Ναι, έτσι είναι όσο περίεργο κι αν ακούγεται!

Αυτό που κράτησε εκεί εκτός από το σώμα μου και την ψυχή μου καθ’ όλη τη διάρκεια της εκδρομής ήταν οι ζεστοί άνθρωποι· ξεκινώντας από τους διοργανωτές μας και καταλήγοντας στους οικοδεσπότες των μερών όπου βρεθήκαμε.
Σε κάθε εμπόδιο και δυσκολία οι Kings ήταν δίπλα μας για να μας κάνουν να νιώθουμε ασφαλείς, χαρούμενοι και περιτριγυρισμένοι από δικούς μας ανθρώπους σε κάθε λεπτό της διαδρομής· από την επίλυση των αποριών μας για τα αξιοθέατα που συναντούσαμε έως τον καθοριστικό ρόλο που έπαιξαν στη διασκέδασή μας, αφού το πρώτο βράδυ χάρη σε αυτούς όλο το μαγαζί έγινε ένα και χόρευε σε κύκλο, ενώ το δεύτερο βράδυ «άνοιξε» η καρδιά των ντόπιων χάρη στους χορούς και τα τραγούδια των εκδρομέων στην αυλή του ξενοδοχείου όπου διαμέναμε.

Από την άλλη, οι ντόπιοι ήταν τόσο φιλόξενοι και όμορφοι άνθρωποι με όλη τη σημασία της λέξης, που μας έκαναν να νιώσουμε από την πρώτη στιγμή σαν στο σπίτι μας.

Αν χρειάζεται να περιγράψω αυτή την εκδρομή με μια και μόνο λέξη θα χρησιμοποιήσωαυτήν: ΑΣΥΓΚΡΙΤΗ.

Άρθρο από: Ελένη Διβανέ