Five Peaks Challenge

ΓΚΙΩΝΑ

Η Γκιώνα είναι το ψηλότερο βουνό της κεντρικής Ελλάδας και το πέμπτο ψηλότερο σε όλη τη χώρα. Γειτονεύει με τον δυτικό Παρνασσό και τα Βαρδούσια, ενώ από την κορυφή της φαίνεται ο Όλυμπος και πολλά ακόμη βουνά. Διαθέτει τη μεγαλύτερη ορθοπλαγιά των Βαλκανίων, η οποία ξεκινάει από το χωριό Συκιά και- με υψομετρική διαφορά 1.100μ.- οδηγεί τους αναρριχητές στην ψηλότερη κορυφή, την Πυραμίδα (2.510μ).

Οι πλευρές της προς το Λιδωρίκι είναι κατάφυτες από έλατα, οξιές και κέδρους, ενώ στα ξέφωτα υπάρχουν αγριολούλουδα όπως σφεντάλια και αγριοτριανταφυλλιές. Στα δάση της ζουν άγρια ζώα, λύκοι (είναι το νοτιότερο σημείο εξάπλωσής τους στην Ελλάδα),αγριογούρουνα, ζαρκάδια, αγριόγιδα, ενώ στις απόκρημνες πλαγιές της πετούν αρπακτικά πουλιά όπως γυπαετοί και χρυσαετοί. Επίσης διαθέτει και πολλά λιβάδια που συντηρούν αιγοπρόβατα. Παρότι ο συνδυασμός των λιβαδιών με τις κάθετες ορθοπλαγιές κυρίως στα δυτικά, συνθέτουν ξεχωριστή αισθητική τοπίου και αποτελούν καταφύγιο για την άγρια ζωή, στη βόρεια, ανατολική και νότια πλευρά του βουνού υπάρχουν μεταλλεία εξόρυξης βωξίτη που επηρεάζουν την εικόνα του βουνού.

ΓΡΑΜΜΟΣ

Ένα από τα γνωστότερα και πολυσυζητημένα βουνά της Ελλάδας είναι το όρος Γράμμος. Είναι γνωστό τόσο για την οικολογική του αξία στην ευρύτερη περιοχή της Ηπείρου, όσο και για το ρόλο που είχε σαν βουνό στον εμφύλιο πόλεμο. Έχει ενταχθεί στο δίκτυο Natura 2000, καθώς και στο δίκτυο των “Σημαντικών Περιοχών για τα πουλιά”.

Δυτικά συνορεύει με την Αλβανία, ενώ ανατολικά σβήνει κάτω από τις απότομες πλαγιές των Αρένων. Ξεχωρίζει ακόμη για την πλούσια χλωρίδα και πανίδα. Ειδικότερα τα φυλλοβόλα δέντρα το φθινόπωρο μεταμορφώνουν το τοπίο σε έναν πολύχρωμο καμβά. Στα είδη που μπορεί κανείς να δει στις πλαγιές του συμπεριλαμβάνονται οι οξιές, οι βελανιδιές, τα μαυρόπευκα, ενώ δύσκολα θα συναντήσει κανείς ρόμπολα. Στα 2.350μ συνάντα κάποιος και την ψηλότερη και μεγαλύτερη σε έκταση αλπική λίμνη στην Ελλάδα, την λίμνη Γκιστοβα!

Η ψηλότερη κορυφή του έχει την ονομασία Τσούκα Πέτσικ και φτάνει σε ύψος τα 2.520μ. Χωρίς χιόνια είναι αρκετά εύκολο να την προσεγγίσει κανείς καθώς η ανάβαση δεν απαιτεί ειδικές γνώσεις ορειβασίας αλλά με χιόνια τα πράγματα αλλάζουν αρκετά.

ΚΑΙΜΑΚΤΣΑΛΑΝ - ΒΟΡΡΑΣ

Με την ψηλότερη κορυφή του να αγγίζει τα 2.524μ. το όρος Καϊμάκτσαλαν (Λευκή Κορφή) ή Βόρρας, καταλαμβάνει την τρίτη θέση σε υψόμετρο μετά τον Όλυμπο και τον Σμόλικα. Το μεγαλύτερο κομμάτι του βουνού ανήκει στο νομό Πέλλας, ενώ βορειότερα και πίσω από την κορυφή του Προφήτη Ηλία εκτείνεται πέρα από τα ελληνικά σύνορα, προς τη ΦΥΡΟΜ. Οι κορφές που ξεπερνούν τα 2.000μ. βρίσκονται δεξιά από τον Προφήτη Ηλία και στα ανατολικά.

Είναι ευρύτερα γνωστό για το χιονοδρομικό του κέντρο, τα πολλά νερά, που κυλούν στις πλαγιές του, αλλά και τα πυκνά δάση οξιάς, πεύκου και έλατου, που προσφέρουν καταφύγιο στην άγρια ζωή. Φημισμένο είναι το Μαύρο Δάσος πάνω από το χωριό Παναγίτσα με την προστατευόμενη πενταβέλονη πεύκη. Πυκνά δάση συναντώνται και στα δυτικά, γύρω από το χωριό Άγιος Αθανάσιος, όπου οι κορυφές είναι χαμηλότερες

ΣΜΟΛΙΚΑΣ

Δεύτερο ψηλότερο βουνό της Ελλάδας, ο Σμόλικας (2.637μ) γειτονεύει τη Βασιλίτσα και την Τύμφη (Γκαμήλα), ενώ λίγο βορειότερα βρίσκεται ο Γράμμος. Όλη η περιοχή θεωρείται ύψιστης οικολογικής σημασίας και, λόγω της περιορισμένης ανθρώπινης παρέμβασης, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα καταφύγια άγριας ζωής στην Ελλάδα.

Στις πλαγιές του συναντάμε μαύρη πεύκη, ρόμπολα, οξιές, έλατα, αλλά και ποικιλία φυλοβόλλων δέντρων. Στη σκιά τους βρίσκουν καταφύγιο ζαρκάδια, λύκοι, αρκούδες, πολλά είδη πτηνών και ερπετά. Κοντά στην υψηλότερη κορφή του Σμόλικα βρίσκεται η δρακόλιμνη, μια από τις λιγοστές αλπικές λίμνες της χώρας και τόπος κατοικίας του προστατευόμενου αλπικού τρίτωνα- ένα σπάνιο αμφίβιο μήκους 8 έως 12 εκ. που μοιάζει με μικροσκοπικό δράκο.

ΟΛΥΜΠΟΣ

Ο Όλυμπος Είναι το ψηλότερο βουνο της Ελλάδος και ξακουστό ανά την υφήλιο, καθώς στην κορυφή του (Μύτικας-2.918 μ.), οι αρχαίοι Έλληνες είχαν τοποθετήσει την κατοικία των Δώδεκα «Ολύμπιων» Θεών τους. Ο συμπαγής ορεινός του όγκος δεσπόζει επιβλητικός στα όρια Μακεδονίας και Θεσσαλίας, με μια σειρά από ψηλές κορυφές που αυλακώνουν βαθιές χαράδρες, γύρω από τις οποίες εκτείνεται μια περιοχή ιδιαίτερης βιοποικιλότητας.

Για την προστασία της μοναδικής αυτής κληρονομιάς, ανακηρύχθηκε ήδη από το 1938 ως ο πρώτος Εθνικός Δρυμός της Ελλάδας. Οι δώδεκα θεοί κατοικούν στα φαράγγια, «τις πτυχές του Ολύμπου» όπως τα αποκαλεί ο Όμηρος– όπου βρίσκονται και τα παλάτια τους. Το Πάνθεον (ο σημερινός  Μύτικας ), είναι το σημείο συνάντησής τους, θέατρο των Θυελλωδών συζητήσεών τους. Ο θρόνος του Δία (το σημερινό Στεφάνι), φιλοξενεί αποκλειστικά τον αρχηγό των θεών, τον Δία (Ζευ).Από κει εξαπολύει τους κεραυνούς του δείχνοντας έτσι την «Θεϊκήν του μήνιν».